توجه: ازآنجاکه خمیر این پوشش توسط آب آماده می گردد، می‌تواند مواد قابل حل در آب موجود در زیرسازی را حل کند، تا جایی که این مواد در طول مدت خشک‌شدن به درون آن نفوذ کرده، به ایجاد طبله و تغییر رنگ در پوشش منجر شود.

گچ نرمه ـ گچ سفید ـ سیمان نرم: گچ نرمه یا گچ سفید مناسب‌ترین سطوح جهت اجرا بوده و محدودیتی در اجرای این پوشش وجود نخواهد داشت.
چوب و نئوپان: قبل از اجرا بر روی چوب و نئوپان لازم است ابتدا سطح آن‌ها با تترونیوم رزین آغشته و سپس خشک شود این موضوع درمورد نئوپان که دارای شبکه فشرده‌ای نیست اهمیت بالاتری خواهد داشت.
آهن گالوانیزه – شیشه – آلومینیوم: در صورتی که سطح این مواد چرب نباشد محدودیتی جهت اجرا وجود نخواهد داشت البته جهت سهولت در اجرا می‌توانید خمیر محصول را کمی سفت تر انتخاب نمایید. سطح آهن سیاه: از آنجا که آهن سیاه به سرعت زنگ می‌زند اکیداً توصیه می‌شود قبل از اجرا سطح آن با رنگ روغنی پوشش داده شود.
کنیتکس آبی ( پلاستیک ) ـ رولکس: این پوشش‌ها معمولاً چسبندگی مناسبی به سطح زیرین خود ندارند و همچنین حلال آن‌ها آب می‌باشد لذا با اجرای این پوشش بر روی آن‌ها تمام سطح یکجا کنده خواهد شد لذا توصیه می‌شود قبل از اجرا حتماً سطح این پوشش‌ها به تترونیوم رزین کاملاً آغشته شود یا در صورت امکان تمامی سطوح سست از روی دیوار کنده شوند. کنیتکس روغنی – رنگ روغنی: اجرا بر روی این سطوح در صورتی که دارای پوسیدگی نباشند به‌سهولت امکان‌پذیر خواهد بود.
سیمان زبر: تنها مشکل پیش رو در اجرا بر روی سطوح سیمانی زبر وجود سطح متخلخل و نا تراز آن می‌باشد که موجب می‌شود در هر متر مربع مواد اولیه بیشتری مصرف شود. سطوح گچ و خاک: تنها مشکل این سطوح خالی بودن دور دربها و پنجره‌ها و همچنین شمشه‌گیری نشدن نبش و کنج‌ها می‌باشد که برای اجرای این پوشش و رسیدن به بالاترین کیفیت و زیبایی لازم است این نواقص جبران شوند.